Hebben jullie dat ook? Je zegt iets en opeens hoor je je moeder terug in de woorden die je zelf zegt. Woorden waarvan je toen je jong en fruitig was had gezworen zelf nooit te zeggen. En dan op een dag is het zover. Het kwam onaangekondigd dus ik kon mezelf ook niet waarschuwen. Ik hoor mezelf ‘memmeltut’ zeggen. Ik ben niet veranderd in mijn moeder, ik ben veranderd in mijn Oma. In Oma Boskoop om precies te zijn. Oma Boskoop was de moeder van mijn moeder. Een klein parmantig dametje met perfect gekapte haartjes en rode nagellak op haar nagels. Als kind vond ik altijd dat ze dingen grappig zei en stond er niet bij stil dat het toch wel wat aparte woordjes waren. Ze zei die woorden vrij vaak dus erg vreemd vond ik ze niet. Wanneer iemand zei waar het op stond was de dame in kwestie een echte ‘kaat mossel’ een ‘haaibaai‘ of een ‘hittepetit‘. Mijn vader vond ze al vrij snel niet lief meer want hij was een ‘vlerk‘ of een ‘ploert‘. kan ook ‘plurk‘ zijn hoor want echt exact weet ik het niet meer, dat zou ik aan mijn pa moeten vragen. Wanneer er thee geschonken werd vroeg ze “willen jullie een kaakje om te dopen?”  en kreeg je mariabiscuitjes uit een kitscherig trommeltje. Wat ik me kan herinneren was dat Oma altijd erg lekker rook. Ze besprenkelde zich rijkelijk met een ‘lekker stinkie‘. Hoe ze daar nou weer op kwam…geen idee! Wanneer je als kleine meid zelfstandig naar toilet kon stond Oma bij de deur aanwijzingen te geven. Eén van die aanwijzingen was “veeg je wel even je  ‘snierkje‘  af”.  Ik wist niet beter dan dat het je ‘daaroooo’ was en haalde braaf een wc papiertje erlangs. Wij hebben ‘m er bij ons thuis erin gehouden…je daarooo is dus ‘snierk‘ .  Sommige gewoontes heb ik afgezworen, die geven we liever niet door in de familie. Zo ging je vla gewoon op het bord waar net de warme prak op had gelegen en vond je allemaal kleine aardappelprutjes door je vla. Ik krijg er nu nog de griebels van. Het plastic bekertje waar de vla in het gezeten werd door Oma met haar wijsvinger uitgelikt want er zat altijd nog een ‘frutje‘ in.  Ik moet er nu zachtjes om lachen want Oma is nog steeds in ons huishouden aanwezig. Oma is op de fruitschaal waar de mandarijntjes zonder alu-folie liggen. Ze had de gewoonte om zakjes voor de kinderen te maken met daarin oude chips die was overgebleven na een verjaardag met een spekkie erbij en een mandarijntje verpakt in alu-folie. Ze komt even om de hoek kijken wanneer ik de spiritusfles open want daar deed ze de ramen mee. Er is een stemmetje in mijn hoofd dat zegt dat rode bietjes toch echt ‘krootjes‘ heten wanneer ik zeg dat we rode biet eten vanavond.  Mijn Oma, ze is er al een jaar of wat niet meer maar ze wordt absoluut niet vergeten. Vooral nu we richting kerst gaan en we ook dit jaar geen kaartje krijgen volgeplakt met uitgeknipte plaatjes en een heleboel bibberige XXXX. Ik ben niet gek op de Hollandse pot en ben echt geen fan van koolraap. Maar uit naam van Oma Boskoop staat er deze week op het menu: papperige piepers, ‘knolletjes’ en een ‘vleesie‘ met als toetje een’ frutje‘ smerige Domo vla 😉

 

*Ter herinnering aan Oma en Opa (die ze ‘Paps’ noemde)*