Afgelopen week had ik het met mijn collega over Felix Baumgartner en zijn geweldige stunt. Ondanks ik helemaal niks met hoogtes heb, sterker nog ik doe het al in mijn broek wanneer ik op een stoel sta, vond ik het heel spannend om te zien. Voor geen goud doe ik het hem na. Mijn collega ook niet. Die heeft niet zoveel aktie nodig in zijn leven. Hij vindt het al heel afwisselend wanneer hij zijn weekendborrels met zijn linkerhand naar binnen tikt i.p.v. zijn rechterhand. Hubbie heeft zoveel meer lef met dit soort dingen dan ik. Een tijdje geleden gingen we naar het Klimbos en toen het hoger werd dan 2 meter was mijn lef weg. Ik heb gegild ‘ Ik wil naar beneden en wel NU!’ De begeleiding kwam braaf met een ladder om dat gillende dikke ouwe wijf naar beneden te takelen. Nooit meer! Dus ik ga al helemaal niet nadenken of ik me wil opgeven voor een reis naar Mars. Geen haar op me hoofd die er aan denkt in een raket te stappen,  6 maanden in zo’n ding te zweven (zweeft dat lijf van mij ook of flikker ik gewoon naar beneden?) en dan op Mars aan te komen en denken van: Ja leuk, ik ga eens kijken of ze hier internet hebben en lekker een stukje tikken op Chanoa.nl. Hubbie zou wel durven. Die is moedig, hij heeft lef-cellen in zijn lijf. De hoogste toppen trotseert hij met geheven hoofd terwijl ik beneden toe kijk en mijn broek bijna volreuzel van angst. Ik zei dan ook tegen Hubbie bij het bekend maken van de Marsreisjes: Dat is wat voor jou! Zal ik je opgeven? Hij keek me een beetje wazig aan en zei tegen me dat dat helemaal niet zo lief van me was om dat te zeggen omdat het om enkele reisjes gaat. Heel lang geleden en ik nog een heel klein meisje was dacht ik dat in het jaar 2000 wij allemaal in zilveren aluminiumfolie pakken zouden lopen en pilletjes zouden nemen en geen borden met smerige zuurkool meer hoefden te eten. Ik haat zuurkool! Ooit moest ik het eens eten van mijn moeder en werd er zo misselijk van dat de zuurkool retour kwam. Ik stikte bijna in die lange zure slierten. Als moeder gaf ik de kids zo nu en dan ook zuurkool want je kunt als moeder niet alleen dingen te eten geven aan de kids die je zelf lekker vindt toch? Voor de zekerheid spoelde ik de zuurkool even af in een vergiet en knipte met de schaar de lange slierten in korte stukjes. Dat is lekker makkelijk spugen voor mijn 3 schatjes. Gelukkig nooit gebeurd maar ik nam geen risico. Enge critters in de clip van Jeff Wayne’s The War of the Worlds zouden volgens mijn enge dromen de wereld over nemen in 2015. Ook had ik als klein meisje maar eens bedacht dat we vanaf het jaar 2000 niet meer zouden rijden op wegen maar erboven zouden zweven. Had heel fijn geweest want mijn rode cliootje zuipt als een ketter. Oke, zweven zou ook brandstof kosten natuurlijk maar daar zouden ze allang wat op gevonden hebben nietwaar? 😉 Toen eenmaal geld uit de muur getrokken kon worden kon het natuurlijk niet zonder een dame die achter de gleuf van de geldmachine aan een tafeltje je centjes zat uit te tellen. Nadat ze het geld door de gleuf aan je gegeven had schreef ze op een kladblokje hoeveel ze je had gegeven en later van je saldo afschrijven. In een ordner natuurlijk want computers …haahaaa..die kunnen toch niet alles? Nu zit ik op een computer dit artikeltje te tikken wat zometeen in een sneltreinvaart via internet wordt verzonden naar een server waar Chanoa.nl op draait. En daarna kunnen mensen over de hele wijde wereld het lezen. Google vertaalt het ook nog eens voor de buitenlandse lezers. Hoe wonderlijk! Wie had dat gedacht. Ik in elk geval niet. Al hoop ik nog steeds op een pilletje die de smerige zuurkool vervangt 🙂

Keuzes! Ik haat ‘t! Ik hou er niet van! Ze maken me het me niet makkelijk. Vaak maak ik de verkeerde keuzes die me helemaal nergens brengen. Niks goeds in elk geval. Gisteren ook weer zo’n vreselijk dilemma. Daar sta je dan samen met je zusjelief2 bij ’t Kruidvat een pak haarverf uit te zoeken. Het zou zoveel makkelijker zijn om te kunnen kiezen uit 3 kleuren. Blond, zwart en bruin. Maar wat doen die lui..ze zorgen dat je helemaal stapelmesjokke wordt van de keuzes die ze bieden. Leuk bedoeld hoor maar écht helpen doen ze je er niet mee. Uiteindelijk aan zusjelief2 de keus gelaten. Lekker makkelijk voor als ik voor schut blijk te lopen, dan is het haar schuld 🙂 Vind ik mijn baan nog leuk genoeg om drempels te nemen of glip ik er tussen uit en sla een andere weg in. Een lastige keuze die me de laatste week erg bezig houd. Vanavond ga ik met zusjelief3 bij de Japanner eten. Haar vriendje mag ook gezellig mee. Of Hubbie mee mag weet ik nog zo net niet hoor. Hij zei enkele weken geleden dat hij zou helpen met het opknappen van onze zolder. Er moet nog een stuk behang verwijderd worden wat ik vandaag in de planning heb. Zijn planning ligt helaas vandaag op de bank met een kater 😛 Niet eens onze eigen bank :S Dus of Hubbie mee mag is nog niet duidelijk.  Dilemma! Misschien om te betalen 😉 Dient zich de volgende lastige keuze aan. Welke schoenen trek ik aan vanavond? Het mogen best ‘zitschoenen’ zijn. Voor de mannen onder de lezers: Dit zijn schoenen waar je niet echt op kunt lopen. Dat is ook niet nodig ze zijn om mooi te zijn. Klinkt een beetje stom wanneer je beseft dat ze de hele avond onder de Japanese tafel worden geschoven. Maar goed, dat snappen jullie toch niet. Tijdens de aankoop van schoenen moet je ook keuzes maken. Worden het de leuke bruine of de hippe zwarte? Om het mezelf makkelijk te maken heb ik beide genomen. Hoezo dat je móet kiezen? Niet kiezen is ook een keuze, toch? Het seizoen is weer aangebroken. Het seizoen van de spruitjes. Yum! Maar dan heb je ’t weer, eet ik ze met een sausje of met een uitje en spekkies? Misschien moeten we er maar met uitjes, spekkies en sausje van maken. En schep je ‘ik moet echt 10 kilo afvallen’ dus een heel klein beetje op of heb je er gewoon schijt aan en hoos je je bord vol. Het zal het laatste wel worden om daarna mezelf vreselijk schuldig te gaan voelen en me uit frustratie ook nog eens volvreet aan de chocolade i-pad die ik manlief had gegeven. Dat was trouwens ook een dilemma toen ik de choco i-pad kreeg van een collega. Eet ik hem als een dolle zelf op of deel ik hem. Ik heb de goede keus gemaakt, ik gaf hem aan manlief. Maar heb helaas vanmorgen de helft weggekauwd. Want vind ik hubbie nu een schat of een lulhannes? Dat behangscheurdinges weet je wel 😉 Heb besloten dat hij toch een schat is, soms…zo nu en dan…niet al te vaak. Gelukkig niet al te vaak want een slijmjurk is ook niet sexy. Of juist weer wel? Handig wel maar niet sexy nee. Ik kijk naar buiten en zie het zonnetje schijnen. Zal ik me auto even wassen dan is ze weer lekker vurig rood. Heb ik er eigenlijk wel zin in? Nee niet echt maar wat is de andere optie?  Ohja, op de zolder behang scheuren. Hm…ook niet echt super. Nog maar een stukje choco i-pad dan maar? Een groot stukje of een klein brokje? En wat trek ik aan vandaag? Wat maak ik me nu al druk ik moet eerst nog klussen. Ik ga nu maar snel beginnen met klussen. Anders wordt het niks meer vandaag. Maar eerst nog even een plaatje googlen voor bij dit artikeltje. Word ook weer een lastige keuze :S