Hoi ik kreeg een mailtje van de redacteur van Gezond Nu en zij wil je interviewen. Dit bericht stuurde Hermina de Vries van wondervol mij een maand of 2 geleden. Ik vroeg me af wat ze van me verwachtten en waarom mij. Nou zei Hermina het is naar aanleiding van het gastblog dat je op http://wondervol.nl/ hebt geschreven. Nu wist ik niet meer exact wat ik had geschreven dus even snel maar weer opgezocht op internet en het ging om dit blog: http://wondervol.nl/sandra-ik-omarm-mijn-rondingen-gastblog/  Na het opfrissen van mijn geheugen was ik een beetje in de war. Gezond Nu is toch een blad wat bol staat van gezondheid? Ik sta wel bol maar maar niet van gezondheid. Meer het bol van Hollandse Welvaren zeg maar. En zoals ik al eens schreef, ik zit er niet meer mee. Hoe bevrijdend is dat 😉 Gewoon tevreden zijn met wie en hoe je bent heeft mij ademruimte gegeven. En in plaats van het weg rommelen van mijn omvang benadruk ik de dingen die ik wel mooi vind aan mezelf. Zoals mijn bovenlip (roetsjjj weg blonde snor, hallo lipglosje) en draag ik graag schoenen met een bandje om het enige wat slank aan mij is. Mijn enkels! 🙂 Oke dat interview kwam. Het gebeurde in de camper in Luxemburg op de dag dat dochterlief2 haar 22e verjaardag vierde. ’s Morgens om 9 uur werden een tal van vragen op me afgevuurd. Gelukkig zat de 1e kop koffie er al in en klonk ik aardig wakker. Na een week of wat kwam per mail het interview maar nu in een artikel geknutseld. En het is echt heel gek om iemand anders jouw woorden te zien gebruiken. Je weet dat het jouw woorden zijn maar om het zo te lezen is vaag hoor. Bij een artikel hoort een foto vertelde de redacteur. De fotograaf zal nog contact met je opnemen om een datum en een lokatie te prikken. De datum werd geprikt, de lokatie bekend gemaakt. Vorige week vrijdag was het zo ver. Koffers vol met kleding mee en opgestaan zonder gekke pukkels. Dacht ik! Ik vond de rit richting Amsterdam al een hele tour want ik ben niet goed met afslagen nemen en drukke steden rijden. Ik kan ondanks de navigatie zomaar totaal ergens anders belanden. De visagiste Cindy was een leuke hippe dame met een vriendelijke stem en koffers vol met smeerseltjes en kleurtjes. De fotograaf bleek een knapperd. Hij leek zelfs een beetje op manlief. Grappig! Cindy, de dame met de kwastjes en kleurtjes, smeerde de rimpels weg en tekende mijn blonde wenkbrauwen tot 2 mooie aanwezige streepjes. Tijdens het smeren voelde ik al dat er een pukkeltje in aantocht was. Gelukkig zou die de shoot niet halen. Morgen was ‘ie te laat. Qua schoonheid zat het die dag niet echt mee. Mijn haar stortte in ( de fotograaf riep zo nu en dan dat er een gat in mijn haar zat) en mijn normaliter bijna niet aanwezige fronsrimpel wilde juist die dag ook in de spotlight staan. Ik hoop dat ze er bij Gezond Nu nog iets mee kunnen. Ze hebben 2 maanden de tijd om er iets van te maken voordat het magazine in de winkels ligt. Toch ben ik stiekem een beetje nerveus hoe het eruit ziet straks want ik wil natuurlijk niet voor gek staan. Ook al omarm ik mijn rondingen…nog steeds 😉