Ik ben gek op letters in elke vorm dan ook. Op de deurmat als brief, krant of folders. Kleurrijke folders die je willen verleiden tot aankopen waarvan je bij thuiskomst denkt ‘wat moet ik hier nou weer mee?’ en je niet meer weet waarom je het zo nodig moest aanschaffen. We hebben er kasten mee vol. Kranten zijn ook fijn. Het plaatselijke suffertje wordt snel van de mat gegrist en even door te bladeren en vervolgens in de papierbak te knikkeren. Er stond niks in wat ik graag zou willen weten en toch loop ik enkele dagen later weer snel naar de voordeur om het ritueel weer te herhalen. Krant door brievenbus…op mat…snel oprapen…doorbladeren én wegknikkeren. Brieven komen bar weinig want er is niemand meer die de moeite neemt en een geschreven brief stuurt. Kaartjes komen alleen met kerst en verjaardagen.  Al heb ik met beide dieptepunten geen affiniteit, kaartjes blijven leuk. Smsjes zijn altijd een beetje spannend. Bij het ploinkgeluid van m’n telefoon denk ik al een beetje na van wie het bericht zou kunnen zijn en wat er te melden valt. Ik grabbel in mijn broekzak of tas (afhankelijk waar ik ben: tas = onderweg ergens naartoe, broekzak = werk) druk op het envellopje dat laat zien dat er een berichtje op me staat te wachten en lees snel wat er staat. Negen van de tien keer weinig bijzonders en toch trap ik er bij elk ploinkgeluidje weer in. Ik ben een softy. Whatsappjes zijn de laatste tijd hipper dan smsjes, tenminste bij mij. Het is makkelijk er een leuk plaatje bij te voegen of een vreselijke foto. Handig en leuk! Boeken doen het ook goed, ze hebben vooral veel letters. Ik lees alles, het hangt af van mijn mood. Ik heb spannende buien en lees net voor het slapen gerust een boek waar iemand word vermoord en een slachtoffer tot sate maakt word. Ik lig er geen minuut wakker van in tegenstelling tot enge films net voor het slapen gaan. Geheid dat ik ’s nachts wakker word en plassen moet (wat normaal niet in mijn slaapgewoonte voor komt) en dan in de uithoek van het huis de toilet op zoek. Eng! Ik schrik dan altijd van poes die in het donker m’n been aantikt om me te begroeten maar stiekem denk ik dat ze me gewoon de stuipen op ’t lijf wil jagen. De trut! Ik lees ook graag diepzinnige boeken over verdieping van het leven. Het heeft me niet gebracht wat ik ervan hoopte…helaas. Dat boek ‘Mannen van Mars, vrouwen van Venus’ was ook zonde van het geld trouwens. De schrijver had maar eens bedacht dat mannen en vrouwen elkaar niet begrijpen door de oertijd. In die tijd gingen de mannen op zoek naar voedsel door te jagen en bij thuiskomst werd de vrouw aan haar haren een hol in gesleurd om daarna lieflijk eten voor het gezin te bereiden. Echt iets voor een man om daar de oorsprong in te vinden van de reden waarom mannen en vrouwen elkaar vaak niet snappen. Zo zei de schrijver ook dat mannen soms tijd voor zichzelf nodig hebben en zich terugtrekken in hun hol. Vrouwen denken dan: Oh hij is chaggie, gezellig not! En dan gaan we vragen: Wat is er schat? Schat zegt: Niks…gewoon beetje moe. Vrouw denkt: Maar niet te moe om te eten maar wel te moe om te praten..mooi is dat! Uiteindelijk na veel gevraag is manlief boos geworden van het gezeik en de vrouwelijke afdeling van dit stel nog bozer omdat hij haar vragen gezeik noemde. Dus dat soort boeken NIET meer kopen. Op vakantie lees ik ook graag, wanneer niet eigenlijk. Ik kan lezen en tv kijken tegelijk. Handig dat multitasken al neemt mijn kwaliteit hierin met de jaren wel wat af. Huppeldepup tinten grijs staat nu op mijn verlanglijstje. Een mannelijke collega bekende met rode koontjes dat hij het boek had gelezen tijdens de zomervakantie. In de Oostenrijkse bergen zat dus ergens een mannetje met kraaloogjes en rode koontjes het boek van vrouwlief te lezen. Ik denk dat het boek de vakantie veel goeds heeft gedaan 😉 Volgens mij heb ik 1 ding met letters overgeslagen. De e-mail. Ik heb er tientallen per dag. Advertenties, leuke mails van vrienden en bekenden en mailtjes of ik mijn borsten wil vergroten. (degene die mij kennen weten dat dit totaal zó niet nodig is) Penisvergrotende mails zijn ook dagelijks aanwezig maar die verdwijnen linea recta brandstapel. Zouden er echt mannen zijn die er in trappen? Of misschien wel vrouwen die zo’n penisvergrotend pilletje door de warme hap van manlief prakken. Tipje! 😉 Vrijdag kreeg ik een mail die ik haat. Een echte haatmail zeg maar. De tandartspraktijk stuurt me 2x per jaar een mail met de tekst: Mevr. Blahdieblah het is weer tijd voor de halfjaarlijkse controle. Neemt u binnenkort kontakt met ons op voor het maken van een afspraak? En dan begint het….buikpijn…darmborrels en plusminus 10 wc bezoekjes. En dan heb ik nog niet eens gebeld voor een afspraak laat staan dat ik daadwerkelijk in die onuitstaanbare stoel lig. Ik hou van alle letters, diepzinnig, romantisch of spannend. Maar die spannende e-mail van de tandartspraktijk mag van mij direct de prullebak in. Misschien maar eens van die angst af zien te komen want ik ben tenslotte stoer. Maar soms even niet 😉