Over een paar weekjes gaan m’n liefie en ik voor 2 weken naar Suriname toe. Ondanks ik al ingewijd ben in de Surinaamse bureaucratie hier nogmaals een staaltje Surinaamse geduldigheid. Afgelopen vrijdagmorgen gingen liefie en ik naar Amstelveen om een visum te krijgen, dit moest je voorheen aanvragen per post of zelf even langs het Surinaams Consulaat gaan. Voorheen downloade je een formulier, vulde het in, plakte je pasfoto bovenaan en stak €45 in een enveloppe samen met je paspoort. Nog al een tricky zaakje, want stel dat je paspoort foetsie raakt tijdens de verzending? Met een dag of 5 had je dan je paspoort met visum en een kwitantie retour. Nu moet je dus online een formulier invullen en verzenden en binnen 10 dagen in Amstelveen je visum komen ophalen. En dàt is dus een hele onderneming voor mij als Hollands Ongeduldje. Eenmaal aangekomen, om iets voor 09.00 uur, bleek dat wij niet de enigen waren die dachten:”Als we vroeg gaan zijn we lekker 1 van de eersten”. Er waren al zoveel mensen binnen! (de afd. visumaanvraag zit in de kelder van het Consulaat) Bij binnenkomst staat er een nummertjestrekapparaat en braaf trokken we ons nummertje. Uhm, 22 nummers voor ons :S Maar oke, we gingen zitten en keken om ons heen. Er stonden 2 pc’s om formulieren online in te vullen wat een beetje lastig bleek te zijn voor mensen die niet met een pc om kunnen gaan, of mensen die slecht kunnen zien. Er waren ook 3 loketten: 1 voor paspoort-aanvragen, een kassa en een loket voor visumaanvragen. Gelukkig was er iemand die ons een lager nummer gaf zodat we eerder aan de beurt zouden zijn. Hij had een nummertje gekregen van iemand die bij nader inzien maar weer huiswaarts ging (geen idee waarom) en was al bijna aan de beurt. Helaas bleek later zijn aanvraag online niet goed doorgekomen te zijn en moest hij het tot 3/4 keer toe opnieuw intikken op 1 van de 2 pc’s en stond hij er 1,5 uur later nog. Bijna aan de beurt kwam er iemand met een stapel paspoorten en aanvragen (reisburo die de visumaanvragen doet voor mensen die per reisburo boeken) dat de moed me in de schoenen zonk en nam nog maar eens een kauwgompje en kauwde mijn onrust weg. Twee gompies verder, en zo’n 55 min. verstreken was ons nummertje aan de beurt. Snel liep ik samen met Hubbie richting loket 3 waar je de aanvraag moest indienen. De dame niette de pasfoto’s aan de aanvragen vast gaf ons een nummertje met 691 erop en zei dat we weer konden gaan zitten. Oh oke…en wat nu? Een mevrouw die net voor ons was zei dat we moesten wachten totdat nummer 691 werd omgeroepen en we konden gaan betalen bij loket 2. Tweeënzeventig euro lichter na betaling aan loket 2 konden we 15 min. later, nadat weer nummer 691 werd omgeroepen, onze paspoorten met erin geplakt De Visumsticker bij loket 3 ophalen. Opgelucht liepen we zeker 1,5 uur later naar de auto, ik een beetje giechelig van het wachten. Ik word van het wachten de éne keer vreselijk chaggie, de andere keer irritant vervelend en dit keer moest ik toch lachen om de Surinaamse gang van zaken midden in Amstelveen met Nederlandse temperaturen. Hubbies opmerking maakte me helemaal aan het lachen:”Ze beginnen om 9 uur Nederlandse kantoortijd maar stoppen om 2 uur Surinaamse kantoortijd” 😉