Na een tijdje niets van me te hebben laten horen vond ik het wel weer eens tijd. Maar dan moet het natuurlijk wel iets zijn wat de moeite is om over te schrijven. Tijdens mijn ‘radio’stilte ben ik verhuist, van werkgever veranderd, hebben we het huis verbouwd (niet uit vrije wil helaas, huis bleek een kaartenhuis) vond Hubbie het ook nodig om van werkgever te swappen, heeft dochterlief1 het ouderlijk nest verlaten voor een spiksplinternieuw eigen stulpje (ik=jaloers op haar woonboulevard-waardige interieur) is dochterlief2 begonnen met kappersopleiding (komt elke week thuis met een nieuw idee voor mijn hoofd :s) is zoonlief van een ‘powerrangerpoppetjesspelendjongetje’ veranderd in een jongeman compleet met beenhaar en vlassig snorretje. *zucht* Ik word oud…

Kijk, ik snap best dat ouder worden niet zonder gebreken is. Kreukels op mijn voorhoofd…geen probleem. Buikspieren waar de rek uit is…ik was toch al niet bikini-proof. Flubbertieten…ach ik heb toch al een vriendje. Maar waar ik totaal geen rekening mee had gehouden was dat je in een bepaalde levensfase gevoelig kan zijn voor gekke enge ziektes. Gelukkig niet het aller-engste-der-engsten waar Pink Ribbon zich zo fantastisch voor inzet. Oh hemel, gelukkig niet. Ik mag mezelf een bofferd noemen dat het mij tot nu toe bespaard is gebleven en gelukkig alleen met een vervelende galblaas in mijn buik zit die sinds een paar weken besloten heeft me maar eens te gaan lastigvallen.

Enkele weken geleden stond ik op met een naar gevoel, kon er geen vinger op leggen wat ik zou kunnen mankeren. Griepje, poeperitus of misschien de overgang? 😛 Geennn idee! Na wat dagen begon het toch wel erger te worden met zondag op maandagnacht een climax. Pijn, steken, ademnood en meer van die vage klachten. Raar! Zo’n jaar of wat geleden ook al eens zoiets meegemaakt maar dat ging na enkele uren weer over, dus vond ik het niet nodig na te vragen bij de huisarts wat dat geintje geweest zou kunnen zijn. Soms wel eens maagklachten of iets in die richting maar net niet ernstig genoeg het te laten onderzoeken. Maandagmiddag, had kriebel in mijn neus, dacht aan een katten-haartje die me aan het plagen was en ging kijken in de badkamer. In de spiegel keek een soort van gele big (big=ikke) mij aan. Gut, wat verkleurt die lichtkoepel je huid zeg, maar eens ff met een spiegeltje naar de gang waar het daglicht beter is. Arghh! ik ben geel! Nog eens goed kijken…ja het is echt waar. Toch maar de dokter bellen morgen. Dit grapje hield een tijdje aan, kreeg er nog maar wat klachten bij en daarmee ook wat onderzoeken. Conclusie: galblaas gaat er a.s. maandag uit. Hubbie moet dus voor een paar dagen z’n eigen groenten wokken, dochterlief2 haar eigen jas 15x per week aan de kapstok hangen. Ik heb besloten van deze noodzaak een deugd te maken en de komende tijd te gaan genieten van versgeperste sinasappeltjes, kopjes thee, het opschudden van mijn kussens en meer van die prinses-achtige verwennerijtjes. Gelukkig doen Hubbie en dochterlief2 dit met alle liefde van de wereld voor mij..toch jongens? Jongens…? Hallooo…waar is iedereen? *zucht* Niets maar dan ook niets is er veranderd de afgelopen tijd. Jullie hebben dus niets gemist. 😉